Wees lief voor jezelf zodat je lief kan zijn voor anderen.
Geef jullie beiden tijd en investeer minstens zoveel tijd in jezelf als in je paard. |
Heel wat blogs zijn de blog van deze week voorafgegaan. Het is jullie wellicht niet ontgaan dat het wijzelf zijn die heel vaak op de voorgrond treden. De ontwikkeling van ons paard ligt in onze handen waardoor we onszelf voortdurend moeten bijsturen en leren omgaan met het paard dat vandaag ons pad kruist.
Net zoals ons paard zijn ook wij niet in staat ons van de ene dag op de andere een strategie, techniek, filosofie eigen te maken. Handelingen die ons niet eigen zijn, die zo onvertrouwd aanvoelen bemoeilijken deze nieuwe manier van denken. Zoveel verschillende zaken die je hoofd vullen! Het lijkt alsof het onmogelijk is om alles aan elkaar te rijgen. Moeilijk om deze nieuwe technieken in ontspanning en op een vlotte soepele manier met gevoel in ons lichaam te krijgen. In vele gevallen is het paard in die mate meewerkend dat hij wacht op wat komen zal of tracht hij zelf het antwoord op je onduidelijke vraag te vinden. Fijn als je paard jou deze bewegingsruimte kan geven. Er zullen echter andere momenten en situaties zijn waarbij hij niet wacht en heel vlug van de ene situatie naar de andere overgaat. Dan krijgen we het – heel terecht – lastig! Komt dit jou bekend voor?
Voor mij was dit zeker wel van toepassing. Ik trachtte mijn uiterste best te doen om alles gestructureerd onder controle te krijgen… Dit was echter soms onmogelijk. Touwen - die naar mijn beginnersinzicht - veel te lang waren - een stick die in plaats van me te helpen me nog onhandiger maakte - mijn lichaam dat ik plots onder controle moest krijgen. Vervelend! Dan neem je een boek ter hand, neem je dingen door in de hoop een antwoord te vinden op je problemen. Dan bots je op een steeds wederkerend gegeven: welk probleem er ook bestaat met het paard, het kan steeds herleid worden tot de relatie paard en mens. Heel erg motiverend als je volle moed ergens instapt en blijkt dat alles staat of valt bij onszelf… Bijkomend wordt gezegd dat het paard de spiegel van onze ziel is… Nog erger… Een filosofie die de oorzaak steeds bij onszelf zoekt en vind. Gedreven en zoekende naar vooruitgang vond ik dit een mager antwoord. Ik vond het hoog tijd dat daadwerkelijke oplossingen aangeboden werden... Ik weet nu wel beter... Gelukkig heb ik vijf pony’s en één paard. Gelukkig had maar één van deze zes noemenswaardige problemen en had ik eigenlijk nog nooit een paard zoals Bente gekend. Gelukkig waren deze problemen niet bij ons tot ontwikkeling gekomen, maar vertoonde zij deze van het eerste moment dat ze hier was. Het kon niet anders dan dat het niet allemaal mijn fout was. Het kon niet anders dan dat er nog andere factoren bijdroegen tot de problematiek die ik in hoofdzaak met Bente ervoer. Door volhardend te zijn - mezelf verplichten open te staan voor mogelijkheden en kansen - me niet te laten meeslepen door mijn eigen ambities en drang naar vooruitgang – vonden veranderingen geleidelijk aan op mijn pad. |
Laat hem toe jou te helpen om datgene te vinden wat jullie nodig hebben. |
|
Geduld, investeren van energie en tijd wordt vroeg of laat met zekerheid beloont. |
Er zijn veel dingen die bijdragen tot het paard dat we vandaag bezitten, dingen waar wijzelf vaak geen hand in hebben. Het paard dat in ons bezit komt is meestal wel een bewuste keuze. Vanaf daar begint onze verantwoordelijkheid als eigenaar. Vanaf daar zijn wij degene die een bepaald gedrag in leven houden, versterken of trachten om te buigen naar een meer gewenst gedrag.
Nog steeds niet goed wetende waarom, maar voor mij bestond er geen weg naast dat Bente zou deel uitmaken van: ons gezin – onze kudde – van ons. Het moment dat zij mijn paard werd was het moment dat ik de verantwoordelijkheid droeg over haar gedrag – haar zijn. Het is belangrijk dat je jezelf de ruimte geeft om te groeien in iets nieuws. Alles moet een plaats krijgen en hoort gelinkt te zijn aan elkaar. Deze verbanden kunnen echter pas gelegd worden indien je voldoende knooppunten hebt om ze aan vast te koppelen. We moeten onszelf de tijd geven om het grote geheel vorm te laten krijgen. Dit groter geheel kan ontrafelt worden in verschillende kleinere fragmenten. Ergens moeten we starten - de basis - vaak eenvoudig, niet zo heel veel zeggend, kleine fragmenten, maar het begin van de vorming van dat ene grote geheel. Gun jezelf tijd en wees geduldig. Geduld, investeren van energie en tijd wordt vroeg of laat met zekerheid beloont. We maken een evolutie door. Binnen deze evolutie hebben we verschillende stadia van kennis en inzicht. Hoe langer we ons verdiepen in een materie hoe groter deze kennis en ons inzicht wordt. Dit houdt in dat we in een een vroeg stadium gegarandeerd dingen doen die we misschien beter niet zouden doen. Gun jouzelf die ruimte, gun jouzelf de ruimte om fouten te maken. De perfectie bestaat niet en iedereen is ooit ergens bij het begin van start gegaan. En onthoudt dat het paard in heel grote mate vergevingsgezind is. Laat hem toe jou te helpen om datgene te vinden wat jullie nodig hebben. Fouten maken is niet erg zolang ze deel uitmaken van een vooruitgang. Fouten leren ons hoe we het misschien een andere aanpak moeten verkiezen.
Jouw lichaam en geest heeft zich door de jaren heen een manier van handelen eigen gemaakt. Alles wat we doen kent in zekere mate een automatisme. Zowel in ons bewustzijn, in ons onderbewust zijn, in onze spieren zit een bepaald geheugen dat ons oplegd hoe een handeling uitgevoerd moet worden. Het vraagt bewustwording en tijd om hier een andere richting en zin aan te geven. Het vraagt tijd een nieuwe handeling eigen te maken en hier op een ongedwongen manier mee om te gaan. Het vraagt tijd om ons bewust te worden van dingen waar we het bestaan niet van kennen. Voor de meeste paarden verloopt deze evolutie gelijkaardig. Geef jullie beiden tijd en investeer minstens zoveel tijd in jezelf als in je paard. Leer jezelf te observeren zonder dat je hier in eerste instantie iets mee doet. Bewustwording van ons lichaam en geest is een belangrijke stap in de ontwikkeling van mens en paard. Waarom? Het paard is een kuddedier, een volgzaam dier, hij wil graag deel uitmaken van een groter geheel. Van zodra wij weten wat, hoe en waarom, zijn we instaat het paard op een constructieve manier te begeleiden waarbij hij ons vanzelfsprekend zal volgen. |
