Wat met schriktraining - bomb-proof maken en desensibiliseren van het paard?
Dergelijke trainingen zouden op zich steeds een positieve uitwerking moeten hebben op het zelfvertrouwen van het paard, maar… |
Naar aanleiding van het thema van mijn nieuw Ebook: Angst en onzekerheid bij ruiter en paard, wil ik graag dieper ingaan op het thema schriktraining - bomb-proof maken en het desensibiliseren van het paard.
In zekere mate komen deze voornoemde zaken op hetzelfde neer: het paard dapper maken waardoor het in staat is met verschillende situaties om te gaan. Ik denk dan aan de voorbereiding van het jonge paard op het rijden, maken van buitenritten, overwinnen van watervrees, aanvaarden van vreemde voorwerpen en geluid, … Heel vaak zoekt men een oplossing voor het overwinnen van onzekerheden en angsten van het paard in een vorm van schriktraining - desensibiliseren van het paard. Dergelijke trainingen zouden op zich steeds een positieve uitwerking moeten hebben op het zelfvertrouwen van het paard, maar… Wat is nefast voor het vertrouwen van het paard?In de eerste plaats moeten we ons steeds bewust zijn dat we met een levend wezen aan de slag gaan. Dat dit wezen bepaalde gevoelens kent - bepaalde bezorgdheden heeft die gebaseerd zijn op een primaire instinctief gegeven. Het is van cruciaal belang dat wij in staat zijn hier de nodige aandacht aan te geven. Dat wij op een empathische manier kunnen omgaan met de drang en gevoelens dat dit met zich meebrengt.
Dit primaire instinct eigen aan een vluchtdier brengt mee dat dit dier indien men de druk - op welke manier dan ook - te hoog opvoert zich heel erg besloten en beklemd kan voelen. Door met weinig gevoel de druk steeds hoger op te voeren creëren we een emotionele toestand die vaak uitmondt in mentale en fysieke spanning - stress - angst die dit instinct - meerbepaald het vluchtinstict - triggerd. Heeft het paard niet de ruimte om afstand te nemen onder de vorm van tijd - fysiek afstand te nemen of te vluchten, kan het ervoor kiezen in de aanval te gaan - in zogenaamd verzet te gaan zoals wegrennen, steigeren, bokken, agressie uiten, bijten, effectief aanvallen. Wanneer het paard de behoefte voelt om in een vorm van verzet te treden, is het aan de mens - die het paard in deze situatie brengt - om dit op een positieve en constructieve manier aan te pakken. Dit is in de realiteit echter vaak het probleem. De houding van het paard triggerd op zijn beurt een bepaalde houding en vastberadenheid bij de mens die ervan uitgaat dat het paard de angst of het gevaar nú moet weerstaan of het hoofd moet kunnen bieden. Op deze manier wordt er een situatie gecreëerd waar maar één iemand de winnaar kan zijn wat bij het paard vaak weerstand oproept. Er wordt een conflict gecreëerd waarin geen meningsvrijheid is. Dit is nooit gebaseerd op een samenwerking en vertrouwen. Dit kan er eerder toe leiden dat het paard in de toekomst nog minder vertrouwen heeft. |
Begrip en empathie vervalt in dergelijke situaties waarbij we nog enkel het doel voor ogen zien en niet de weg die nodig is om dit doel te bereiken. |
|
|
Begrip en empathie vervalt in dergelijke situaties waarbij we nog enkel het doel voor ogen zien en niet de weg die nodig is om dit doel te bereiken.
Ieder paard heeft zijn eigen persoonlijkheid - een andere manier van het leggen van verbanden. Ook al lijkt het dat het paard vrede neemt met de situatie zonder dat het hier sterk expressief en emotioneel op gereageerd heeft, dan nog kan het zijn dat het paard zich niet goed voelt bij deze aanpak. Dit uit zich vaak in het wegvallen van expressie - interesse - zachtheid en bereidwilligheid. In plaats van het paard vertrouwd te maken hebben we het afgestompt in zijn persoonlijkheid. Hebben we het duidelijk gemaakt dat zijn of haar inbreng niet gewenst is. Eens we het paard in deze mentale toestand gebracht hebben is het uiterst moeilijk om deze situatie om te keren en het paard naar zijn oorspronkelijke staat te brengen. We moeten er eerder vanuit gaan dat we alle expressies behouden waarbij het paard in essentie mag en kan zijn wie hij is. De kunst ligt er hem in om met deze puurheid - deze essentie om te gaan. Deze die het paard zijn expressie en interesse kan behouden waarbij hij een stevige basis creëert die bestaat uit vertrouwen, zal een grotere bereidwilligheid bij het paard kunnen bewerkstelligen. Welke aanpak biedt meer succes?Wanneer wij met een paard aan de slag gaan om een angst of onzekerheid te overwinnen heeft de mens een bepaald doel voor ogen. Wanneer we te strak dit doel willen volbrengen verliezen we de vele belangrijke signalen dat het paard ons tracht mee te geven. Wordt hier bijkomend een tijdslimiet aan toegevoegd dan wordt de druk om iets te bereiken in een vastgelegde tijdspanne nog meer dwingend.
Ruimte in tijd - flexibiliteit - openheid van geest bieden meer gunstige gemoedstoestanden en een grotere bereidwilligheid van het paard. Tijd maakt ruimte voor het opnemen van nieuwe invloeden waarbij emoties geplaatst kunnen worden. Wanneer de eerste spanning getemperd is wordt er ruimte voorzien voor het aanwakkeren van een natuurlijke nieuwsgierigheid. Een nieuwsgierigheid die een onderzoekend gedrag met zich meebrengt. Dat een signaal is dat het paard meer zelfvertrouwen krijgt. Wat op zijn beurt aangeeft dat het moment is aangebroken nieuwe grenzen te stretchen en te verleggen. Flexibel omgaan met situaties is een gevolg van begrip en empathie. Vanuit dit begrip creëren we openheid van geest dat ruimte creëert voor nieuwe zaken. Dit zijn naar mijn persoonlijk inzicht cruciale stappen in het verkrijgen van connectie - focus en vertrouwen. Laat het deze drie zaken zijn die ervoor zorgen dat het paard dapper kán worden! Dat het paard zeker maakt in álle situaties. De ruimte - de kunst die de begeleider van het paard in zich heeft. Datgene wat een paardenmens tot horseman maakt. Een aanvoelen van die andere - het aanvaarden van onzekerheden - het vinden van een dieperliggend contact waarbij de richtlijnen uit gezet worden waarbinnen het paard rust een vertrouwen vindt. Het ligt niet in dat vreemde voorwerp - die ene plaats - wat dan ook, het is de manier waarop wij als mens in staat zijn iets aan te bieden aan het paard waarbij we de situatie sturen en stretchen waarbij we nooit vergeten wie die andere is. |
