Snoepjes of geen snoepjes

Er bestaan uiteenlopende overtuigingen wat betreft dit thema.

Voor de ene is het een manier om zonder druk het paard vanuit beloning te stimuleren. Voor de andere is snoep nefast en not done in de omgang met paarden.

Zoveel mensen zoveel meningen. Ik ga er vanuit dat iedere overtuiging wel een zeker waarheid in zich draagt. Dat we als paardenliefhebber op zich allen hetzelfde doel voor ogen hebben. Dat je moet doen waar jij en jouw paard zich goed bij voelen. Als je iets uitvoert tegen jouw gevoel – waarbij jij niet overtuigt bent van de waarde – dan kan je het niet met de intentie brengen dat jouw paard nodig heeft.

Hoe denk ik over het gebruik van snoepbeloning?

Wat werkt pas ik toe.

Dit is gebaseerd op de feedback die ik ontvang van de paarden.

"Van hieruit kan ik jou meegeven dat ik het gebruik van snoepbeloning in de training niet aanbeveel."

Er zijn twee belangrijke drijfveren die me aangeven dat een training niet gebaseerd kan zijn op snoepjes:

Het paard heeft nood aan leiderschap én aan een beste vriend.

Velen zijn zich niet bewust van wat ze niet hebben als hun training gebaseerd is op snoepbeloning. Dit kan tot gevaarlijke situaties leiden.

Wees je bewust van wat snoep brengt of juist niet brengt.

Nooit een snoepje?

Ik verkies het midden.

Wanneer de onderlinge positie tussen paard en mens niet bevestigd is, dan zal ik op ieder moment snoep afwijzen voor die combinatie. De onderlinge positie houdt voor mij in dat de mens dat stapje hoger staat. De mens heeft het laatste woord. Dit natuurlijk altijd in respect met het paard. Er zijn nu eenmaal zaken in de samenwerking met paarden die niet ter discussie kunnen en mogen staan. Dit enkel maar om het contact veilig te kunnen laten verlopen.

Als deze positie bevestigd is, dan kan het zijn dat ik bij sommige paarden een moeilijke oefening met een snoepje bekrachtig. Zeker niet bij alle paarden en bij alle oefeningen!

Van zodra je voelt dat er een zekere drang of eis is, moet je dit patroon doorbreken.

"Voor zoveel dingen, gebruik je gezond verstand."

Het leiderschap én de beste vriend die onze paarden nodig hebben

Er wordt vaak verwezen naar de natuurlijke kudde waar het paard z’n origine kent. Natuurlijke kuddes zijn niet zo makkelijk te vinden. Dan ben je genoodzaakt om jouw paarden te observeren of kuddes die door mensen zijn samengesteld te observeren.

Er is een cruciaal verschil tussen deze twee kuddes:

De natuurlijke kudde

Ontwikkelt zich organisch;
Er is een sterke verwantschap tussen de groepsleden;
Ruimte;
Fijngevoeliger en minder bezoedelt door menselijke handelingen.

Kuddes in een menselijke omgeving

De samenstelling gebeurt door de mens;
In vele gevallen geen verwantschap tussen de groepsleden;
De ruimte is eerder beperkt;
Van zodra het veulen geboren wordt, is de aanwezigheid van mensen bepalend.

Het is belangrijk een onderscheid te maken tussen deze twee vormen.

De eigenheid van de soort is wel terug te vinden bij alle individuele paarden in beide type kuddes. Ze hebben dezelfde natuurlijke impulsen en / of behoeften. Waarbij deze in een natuurlijke kudde sterker aanwezig zal zijn dan bij gedomesticeerde kuddes.

Een van deze behoeften is veiligheid, geborgenheid dat je comfort brengt en die je in leven houdt. Er is iemand nodig binnen de kudde die deze waarden waarborgt voor de groep. Gezien de kudde een hiërarchische opbouw kent, zal dit het leidinggevende paard zijn.

"Als je dat paard zijn aanwijzingen opvolgt – Als je dat paard volgt, dan kom je er wel."

De kudde – de groep paarden – kent onderling kleine groepjes paarden die graag bij elkaar zijn. Ze vinden een vriendschap bij één of twee andere paarden. Daar is het zacht en vriendelijk.

"Het zijn bij manier van spreken beste vrienden."

Conclusie

Jouw paard heeft jouw leiding nodig om veiligheid en comfort te vinden. Meteen heeft hij jou nodig als zijn beste vriend. Iemand waarbij hij kan snoezelen en rust kan vinden.

Dit is voor vele mensen een moeilijk te combineren gegeven.

Mensen voelen zich te veel aangetrokken tot de leidinggevende kwaliteiten en worden hierdoor autoritair waarbij ze zachtheid verliezen.

Of

Mensen voelen zich te veel aangetrokken tot de 'beste vriend' kwaliteiten met als gevolg dat ze alleen maar lief proberen te zijn.

De eerste zal meestal geen snoep gebruiken.
De tweede zal vaak terugvallen op snoep.

Zoals bovenaan aangegeven: het midden hebben ze nodig.

Afhankelijk van de situatie zal je eerder de rol van leidinggevende opnemen of eerder de beste vriend zijn die niet vragend of richtinggevend is.

Welke pet je ook opzet, je bent beide op hetzelfde moment!

Als je dit voor elkaar kan krijgen dan ben jij degene die ze vertrouwen en volgen. Jij zal handelen in respect met jouw paard en hem niet in een té moeilijke situatie brengen. Daar vertrouwt jouw paard op en dan verlegt hij zijn grenzen voor jou. Dan gaat hij samen met jou door het vuur.

"Hij doet het voor jou. De mooiste beloning die een paard kan ontvangen is de steun van iemand anders, het groepje waar hij veilig is en de liefde en zachtheid die dit brengt."

Snoepbeloning kent hier geen plaats.

Wees je bewust van wat snoep brengt of juist niet brengt

Als jij eerder van mening bent dat snoep wel een fundamenteel gegeven is in de omgang met paarden, dan moet je je wel bewust zijn van een aantal punten.

Ik geef jou een voorbeeld:

Een paard gaat de trailer in voor het bakje voer dat hij krijgt of de snoepbeloning. Als het bakje voer of de snoepbeloning er niet is, dan gaat hij er niet in. Maar goed, het werkt. Hij gaat er op en dat is het belangrijkste. Wat werkt moet je doen 😉.

"Maar, op het moment dat er iets belangrijker wordt dan het bakje voer of de snoepbeloning dan gaat hij er niet meer op."

Waarom niet?

Paarden die met snoepbeloning de trailer opgaan, zijn niet echt bang van de trailer. Zij controleren het trailergegeven en gezien ze als soort graag eten, vinden ze het bij tijden goed om in de trailer te stappen als er iets lekkers te rapen valt.

Hoe zit het met de trailerlaad skills van de begeleider op dat moment?

Meestal zijn deze er niet. We moeten alles leren. Dit is dus geen verwijt. Maar neem de situatie in de hand en geef het paard geen ruimte om er niet in te gaan.

"Vanuit het standpunt van het paard is het ontzettend normaal dat hij niet in de trailer wil. Dit is tegen zijn natuur."

Je hebt dus twee opties:

Niet in de trailer gaan en altijd vanop jouw thuislocatie de wereld ontdekken;
Wel in de trailer gaan en verplaatsbaar zijn.

Ik kan me best vinden in optie één. Maar ook hier is er een onderscheid te maken tussen écht bang zijn en moeite hebben met de trailer of er niet opgaan omdat het eigenlijk niet echt hoeft.

Afhankelijk van paard tot paard – situatie tot situatie – kan het zijn dat ik optie één verkies.

Willen we wel gaan trailerladen? Zorg dan dat het voor jouw paard zo vlot als mogelijk kan gaan. Verspil niet nodeloos tijd en energie. Zet de situatie op tot slagen zodat jullie beiden het niet als een issue ervaren dat uiteindelijk stress met zich meebrengt.

Ga jouw trailerlaad skills bijschaven en train jouw paard als je tijd hebt en niet ergens dringend naartoe moet.

"Een lang verhaal om aan te geven dat wanneer het niet moeilijk is, de snoepbeloning werkt. Wordt het moeilijk, dan heb jij niet getraind aan jouw skills als leider. Jouw paard koppelt van jou los en gaat zijn eigen weg."

Onder begeleiding een goed getraind paard van de trailer halen.

Dit kan je doortrekken doorheen jullie volledige samenwerking: angst en onzekerheid tijdens buitenritten, onzeker worden van bepaalde objecten, moeilijkheden bij de dierenarts, bekapper, …

Schijn bedriegt

Er zijn paarden waarbij het blijkbaar nooit tot een probleem komt.

Soms zijn ze gewoon heel lief en houden ze de feedback klein. Eentje dat klein is, is de energie die je bvb tijdens het rijden niet krijgt. Want geloof me, ieder paard heeft energie. Maar vindt niet steeds dat deze jou toekomt.

Bijkomend kan micromanaging ertoe leiden dat het paard zich neergelegd heeft dat het zo zal gebeuren. Ook dat is een kenmerk van onze paarden. Ze zijn bereid om te volgen en te doen wat iemand vraagt. Ze doen dingen, maar daarom niet omdat ze het met hun heart en mind jou geven.

Nog een interessant punt. De schriktraining les dat je paard dapper maakt. Tijdens de lessen gaat het vlot en goed. En inderdaad, ze worden dapper tijdens de lessen. Tot je datzelfde object in een onbekende omgeving tegenkomt en er mogelijks bijkomende prikkels zijn die je paard onzeker maken. Wat dan? Ga maar diep door jouw buik ademen… de kalmte kan jullie redden.

Alles samengevat: Zorg dat jij de moeite waard bent

Wanneer jij de moeite waard bent om te volgen en je bent daarbij begripvol en lief, dan maakt het niet uit wat je op je pad tegenkomt en waar je het tegenkomt, want jij bent er.

Je kan terugvallen op de waarde dat jouw paard jou geeft. Hij vertrouwt jou. Dan is er op zich niets meer een probleem of obstakel.

Met die ingesteldheid kan ik overal met m’n paarden komen. Ik weet dat ze niet zullen loskoppelen van mij omdat ze vertrouwen hebben in mij als leider en als beste vriend.

Zelfs Bente. Met al haar energie en kracht. Ze is bij me en ik kan met haar blijven communiceren en haar gedachten en lichaam richting geven.

Snoepjes komen hier niet aan te pas. Net zomin als een zweepje of stick. Mijn intentie – mijn lichaam - is datgene wat duidelijk is en haar houvast geeft.

Train jouw skills als leidinggevende en als beste vriend. Een mooie combi die het veilig, comfortabel en plezierig houdt!

En geef ze nu en dan op een weloverwogen moment eens een snoepje 😊.

Aanbod