Horsemanship
Mensen die een empathie voor het paard kennen en het paard niet gebruiken als een gebruiksvoorwerp... |
Vandaag worden we via verschillende invalshoeken geconfronteerd met de term Horsemanship. Iedereen is vrij dit in te vullen zoals hij dat persoonlijk wenst, maar ik geef je graag mee wat horsemanship voor mij betekent.
Horsemanship heeft op zich niet zoveel te maken met het paard, maar eerder met de persoon die in contact komt met het paard. Wat bedoel ik hiermee? Horse betekent wel degelijk paard, -manship heeft betrekking tot de mens. Het paard is gewoon paard, zijn gedrag wordt op een welbepaalde manier gevormd waarin wij als mens een belangrijke rol spelen. Wie zijn wij als mens – hoe kunnen wij ons inleven in een ander individu – hoe kunnen wij iemand iets bijbrengen rekening houdende met die andere zijn behoeften, gevoelens en zijn mogelijkheden? Het horsemanship dat aan de basis ligt van Pure Horse – Horsemanship kent in eerste instantie zijn oorsprong in de filosofie van Buck Brannaman, Ray Hunt, Tom & Bill Dorrance, … . Mensen die een empathie voor het paard kennen en het paard niet gebruiken als een gebruiksvoorwerp, maar als een metgezel in hun dagdagelijkse leven. Zij hebben er hun levenswerk van gemaakt – nu nog steeds – om mens en paard dichter bij elkaar te brengen. Ons begrip te leren hebben voor het paard zijn natuurlijke oorsprong. Nu ik zelf verder sta kan ik dit opentrekken naar heel wat andere personen met een grote verscheiden in persoonlijke achtergrond. Horsemanship is geen discipline, heeft niets te maken met de tools die we gebruiken, maar wel met het gedachtengoed waarmee we het paard benaderen. Het is niet gebonden aan een continent - aan een tijdperk - aan een bepaalde groep mensen … niet aan enkel diegenen die een touwhalster vasthouden. Het is heel jammer dat de term horsemanship bij heel wat mensen een negatieve bijklank kent. De laatste jaren is het voor sommige mensen hip geworden om op een ‘andere manier’ om te gaan met het paard. Deze andere manier wordt in veel gevallen vertaald onder de vorm van: bitloos rijden, zonder contact rijden, werk in vrijheid, geen gebruik van hoefijzers, … . Dit is niet correct. Er zijn paarden die zich hier best in kunnen vinden en geen probleem ondervinden, maar deze voornoemde zaken zijn geen synoniemen voor horsemanship! Niet vreemd dat er een tegenkanting bestaat tegen deze manier van denken. Deze tegenkanting is echter ook niet terecht want er worden twee totaal verschillende zaken aan elkaar gekoppeld.
|
...deze voornoemde zaken zijn geen synoniemen voor horsemanship! |
|
We moeten ernaar streven het paard op een posititieve manier te ondersteunen in zijn ontwikkeling. |
Bijkomend vinden we in alle activiteiten waar mensen aan deelnemen individuen die hierin uitblinken - het goed doen - een beetje minder goed doen en deze die het nooit zullen begrijpen. Zie het ruimer dan het aantal individuen waarmee je kennis maakt. Beperk je zicht niet bij het vormen van een beeld van een discipline of een gedachtengoed. Hou nog steeds een kleine opening om misschien toch verrast te worden door datgene waaraan je niet veel geloof hecht.
Maakt het mij tot een Internationale jumping ruiter wanneer ik mijn paard over wat balkjes kan laten springen? Maakt het me tot een Grand Prix ruiter wanneer ik mijn paard in de schouderbinnenwaarts wring? Maakt het me tot een Eventing ruiter wanneer ik met mijn paard door een plas galoppeer? Maakt het me tot een horseman wanneer ik een touwhalster gebruik en aan grondwerk doe? We moeten ernaar streven het paard op een posititieve manier te ondersteunen in zijn ontwikkeling. Het enige streefdoel is het paard mentaal en fysiek in balans brengen waarbij wij als trainer ons tempo afstemmen op dat van het paard en behoedzaam omgaan met het paard als individu. Voor mij geldt de regel dat mijn paarden de enigen zijn die me kunnen vertellen dat wat ik doe goed aanvoelt. We kunnen enkel weten wat voor het paard goed aanvoelt door te weten wie ons paard van nature is - hoe zijn gedrag gevormd wordt - op welke manier hij dingen aanleerd - wat hem onrust kan brengen en hoe onrust in het lichaam aanvoelt. Ieder paard is een uniek individu met elk zijn eigen capaciteiten en mogelijkheden. Omwille hiervan zal de aanpak voor ieder paard wel net weer iets anders zijn. In grote lijnen zal de aanpak in zekere zin overeenkomen, maar een vaststaande aanpak bestaat niet. De mentale en fysieke mogelijkheden zorgen ervoor dat het ene paard beter kan omgaan met een bepaalde strategie dan het andere. Aanhoudende spanning - het al dan niet meewerkendheid zijn - de algemene gemoedstoestand van het paard zijn goede indicatoren om datgene wat jij met je paard doet te evalueren en aan de hand hiervan jouw strategie wat bij te schaven. Tracht de methodiek waar je voorkeur naar uitgaat te begrijpen. Zorg dat je steeds op zoek gaat naar hoe en waarom je iets doet. Je volgt een bepaald systeem waarbij je ideën van personen overneemt, maar zorg dat je kritisch blijft en voeg er wat persoonlijkheid aan toe. Het is niet altijd evident hiermee om te gaan. Het is geen vanzelfsprekend leerproces omdat het onszelf in onze eigenheid raakt, of toch zou moeten raken. Het is een leerproces waarbij onze eigen ontwikkeling een belangrijke rol speelt, waarbij we onszelf meer dan eens uit onze comfortzone halen. Er zijn momenten tijdens dit leerproces dat jou tot een heel kwetsbaar iemand maakt. Ik ga ervan uit dat niemand met de alomvattende kennis geboren wordt. We worden geboren met bepaalde capaciteiten. Ervaringen doorheen het leven boetseren deze verder tot een meer verfijnder, nooit afgewerkt gegeven. Wijzelf zijn verantwoordelijk voor onze ontwikkeling, dus ook voor de ontwikkeling van ons paard. Ik heb het al eens neergeschreven … je oogst wat je zaait. Volgende eigenschappen sluiten naar mijn gevoel aan bij wie een horseman is:
|
