Gratis E-book!

Het veulen.

Bewust omgaan met de sociale relaties in het leven van het jonge paard. 

Wij hebben geen enkel recht de nauwe band te schenden of op te eisen.

Vorige week zijn we dieper ingegaan op de genetische afkomst van het veulen, werken aan vertrouwen en de eerste kennismaking met de mens en onze persoonlijke ruimte. Alles uitgaande van rust en kalmte, en niet te vergeten de ‘toestemming’ van moeder en veulen. Het hoeft niet onze intentie ze zijn onszelf als mens belangrijker te voelen. Wij hebben geen enkel recht de nauwe band te schenden of op te eisen. Tevens is iedere situatie verschillend waarbij er flexibel moet omgegaan worden met deze die zich stellen. Er zijn geen twee identieke situaties, er bestaan evenmin twee identieke paarden..
 
Ik wens graag nog een belangrijke toevoeging, aan deel 1 van het veulen, neer te schrijven. Ik licht kort het belang van het eerste contact toe waarover ik het in deel had. Hiermee wordt allerminst bedoelt dat wij als mens ons moeten mengen in het eerste contact tussen moeder en veulen. Deze inprentingsfase is van groot belang voor het jonge dier om alle kenmerken (reuk – aanraking – smaak – geluid) van zijn moeder op te nemen. Dit is ook van toepassing voor de moeder. Het is van belang dat de merrie ongestoord haar veulen op de wereld kan brengen. Het is echter aan te raden een oogje in het zeil te houden zodat er tijdig ingegrepen kan worden indien er zich complicaties voordoen.
 
De blog werd beëindigd met het leiden van het veulen. Indien je deze gemist hebt, bekijk deze zeker!
 
http://www.purehorse-horsemanship.be/het-veulen.html​

Binding tussen moeder en veulen

Omwille van de sterke binding tussen moeder en veulen is het niet aan te raden - in een vroeg stadium - beiden van elkaar te scheiden. Deze sterke binding heeft niet enkel te maken met de kuddegeest van het paard, maar ook omwille van de frequente drinkbeurten van het veulen. Wanneer het veulen 3 – 4 weken oud is kan er geleidelijk aan gestart worden moeder en veulen voor een korte periode te scheiden. Door hier tijdig mee van start te gaan brengt dit als voordeel mee dat beiden op een zachte vriendelijke manier wennen aan de korte momenten waarbij ze niet samen zijn. Een basisuitgangspunt voor het bepalen van de tijd dat het veulen gescheiden mag zijn van zijn moeder, is dat er geen verstoring mag zijn in het zuigritme van het veulen. 

Niet enkel wandelen aan de hand, maar eveneens geleidelijk aan starten met het kennismaken met vreemde voorwerpen. 

​
​
​
Variatie in de kudde is voor het jonge paard noodzakelijk zodat hij een evenwichtige opvoeding kan genieten.

Voor mij was het niet noodzakelijk Winne in de eerste levensmaanden van Tinkel in het werk te houden. Indien ik me nu in een gelijkaardige situatie zou bevinden, dan zou ik de moeder wel verder werken. Rust roest, beweging houdt soepel en fit! De situatie stelde zich niet dat ik Winne bij Tinkel weg nam, maar van zodra ik de tijd rijp achtte heb ik Tinkel voor korte periodes van haar moeder gescheiden. Een ‘wandeling’ van niet meer dan 10 minuten, in alle rust en kalmte. Dit is enkel mogelijk indien het veulen het begrip ‘leiden’ onder de knie heeft waardoor dit geen stress zal veroorzaken. Niet enkel wandelen aan de hand, maar eveneens geleidelijk aan starten met het kennismaken met vreemde voorwerpen. Mijn creativiteit was toen eerder beperkt waardoor deze vreemde voorwerpen niet verder gingen dan een zeil, houten plaat (let op de gladheid!), zadeldoek, touw, … Wanneer de tijd hier klaar voor was heb ik zaken aan toegevoegd zoals gebonden staan en voetjes geven. In eerste instantie werden deze handelingen kort gehouden. Op een vertrouwde plaats bond ik Tinkel - niet strak – aan, waarbij ik in haar onmiddelijke omgeving bleef. Voetjes geven was eerder gericht op het nageven op de vraag haar voet op te tillen. Deze korte momenten werden geleidelijk aan uitgebreid, mede werd mijn afstand tot haar vergroot.
 
Horsmanship zoals ik het vandaag ken was 13,5 jaar terug geheel onbekend voor mij. Mijn ervaring met tal van paarden had me echter al heel wat bijgebracht. Onbewust heb ik grenzen van paarden gerespecteerd, waarbij ik steeds gedaan heb wat ik graag wenste te doen. 

​De omschreven handelingen vallen onder de noemer grondwerk. Op een paardvriendelijke manier bouwen aan een communicatie die voor beiden verstaanbaar is. Cirkelwerk, zijwaarts, nemen van sprongen, … zijn op dit moment niet aan de orde. Het veulen is in volle opgroei waarbij botten en gewrichten niet te veel door toedoen van de mens mogen belast worden. Geef moeder en veulen ruimte dat ze zich vrij kunnen bewegen. Zij weten uiteindelijk het beste wat zij nodig hebben. Niet enkel lichamelijk is het veulen niet toe aan dergelijke zaken, ook mentaal moeten we ons beseffen dat het veulen niet in staat is zich langdurig te focussen. Dit geldt niet alleen in het eerste levensjaar, de jonge geest van het paard blijf voor vele jaren aanwezig. 

Ervan uitgaande dat iedere actie van het paard een reden van bestaan heeft, tracht ik de situatie steeds op te zetten dat ze maximaal kans heeft tot slagen. Weet wat je zelf aankan, weet wat het paard aankan. Door deze stelregel te volgen tracht ik te vermijden dat het paard in een moeilijke situatie terechtkomt. Dit betekent niet dat het paard zijn grenzen niet hoeft te verleggen. Ik streef er echter naar zijn grenzen te verleggen zonder dat hij hiervoor in verzet hoeft te gaan. Hierbij is het belangrijk de situatie goed in te schatten. Is de weerstand die we mogelijks ervaren te wijten aan verzet of angst? Niet altijd even gemakkelijk dit in te schatten. Verzet kan uiteindelijk ook ontstaan uit onzekerheid en/of onduidelijkheid in onze handelingen. Opnieuw komt er heel wat correct aanvoelen van situaties en het correct inschatten van gedrag aan te pas. 
​

Wat zijn we met kennis ...


… indien we deze niet met het juiste gevoel kunnen toepassen;

… indien we niet in staat zijn een situatie in een ruimer kader te plaatsen;
​
… indien we niet in staat zijn aan te voelen wat het paard op een specifiek moment  nodig heeft.

Sultan, Tinkel (1 jaar oud) & Moor.

Op deze manier heeft Tinkel zogoed als geen stressmomenten ervaren in haar jonge leven. De kudde vormde een evenwichtige omgeving dat haar regels en de nodige sociale contacten bijbracht. Het leren omgaan met niet gekende voorwerpen en omgevingen heeft haar gemaakt tot het paard wat ze nu is.

​De kudde is een belangrijk gegeven in de opgroei van het jonge paard. In de natuur verblijft het jonge paard tot wel twee jaar en langer in de kudde waarin hij geboren is. Afhankelijk van het geslacht - en het al dan niet wegdrijven door de leidende hengst - blijft of verlaat het jonge paard de kudde. Deze kuddes tonen een variatie van leeftijdscategoriën. Variatie in de kudde is voor het jonge paard noodzakelijk zodat hij een evenwichtige opvoeding kan genieten. Ze hebben net zoveel nood aan redelijke, verstandige, rustige oudere paarden die hen wijzen op hun verantwoordelijkheden, als aan jonge paarden voor spel en plezier. De mogelijkheid op te groeien in een stabiele kudde geeft het jonge paard een brede gezonde basis dat zijn gedrag vormt. Door te voldoen aan alle natuurlijke behoeften van het paard – waaronder ook sociaal contact – vergroten we de toekomstperspectieven van het jonge paard. Dit zal ervoor zorgen dat hij zich lichamelijk en geestelijk maximaal kan ontplooien waardoor hij een meer ontspannen en vaak gemakkelijker te trainen paard zal worden. 

Ondertussen is Tinkel een jaar oud en loopt nog steeds vrolijk naast haar moeder.

In de volgende blog ga ik dieper in op het spenen van het veulen. Een te vaak onderschat gebeuren in het leven van het jonge paard. 

​Ten slotte geef ik nog mee dat deze artikels niet allomvattend zijn. Er worden een aantal zaken aangestipt die van belang zijn, maar er is nog meer. Informeer je voldoende voor je van start gaat met het groot brengen van een veulen, een jong paard. 

Agenda & meer!

---