De aankoop van een paard...
|
Gisteren had ik een afspraak met iemand die me bijstaat in een nogal saaie materie. Saaie materie voor mij, tot het gesprek ons leidt tot de aankoop van een paard voor het gezin.
Dan geraken we in ons element. Eindelijk! Iets leuks. Het gezin is op zoek naar een paard met een leeftijd tussen 6 à 10 jaar. Het moet een ruin zijn want blijkbaar hebben merries zoiets. Die zijn moeilijker. “Bedoel je merriekuren?” Het gesprek leidt tot de vraag of ik iemand ken die betrouwbaar is en in de verkoop zit. Mijn antwoord komt vlug: Ik ben niet vertrouwt met de verkoop. Wat ik doe heeft als doel om paarden zoveel als mogelijk op dezelfde plaats te houden. Hun huis te waarborgen door waar nodig dingen bij te sturen zodat mens en paard het goed kunnen vinden bij elkaar. |
|
Maar goed, ik ken wel wat mensen…
Het gesprek gaat verder.
Het budget komt ter sprake. Het doel van het paard wordt aangehaald en de plaats waar het gestald zal worden.
Alsof het vanzelfsprekend is, wordt aangegeven dat het paard op een stal komt te staan met een binnen en buiten piste. In één adem wordt aangegeven dat je dit moet hebben want wat ben je anders met een paard.
Nog vlugger dan mijn voorgaande antwoord:
Zal het paard ook buiten kunnen staan? Het is belangrijk dat hij gezond in z’n hoofd kan blijven.
Het trainingsschema wordt voorgelegd. Ik was de tel kwijt van de rijmomenten dat dit paard zal moeten volbrengen. Een paard voor het gezin. Bij rijmoment 6 ben ik gestopt met tellen.
Tweemaal per week worden de paarden op hun weide geplaatst. De andere dagen moeten de eigenaars dit zelf doen. De conclusie is dat er voldoende tijd met het paard doorgebracht zal worden.
Wat ik verteld heb, is niet binnengekomen. Er is geluisterd om een antwoord te vormen.
Wat ik verteld heb, wordt vrijwel meteen weerlegd door argumenten die niet vanuit het welbevinden van het paard komen. Maar wel vanuit een traditioneel beeld van het houden van paarden.
Het gesprek werd niet gevoerd met een onaangenaam persoon. Ik zat tegenover iemand die zich van geen kwaad bewust was.
Hadden we maar verder gepraat over die saaie materie. Daar ligt mijn gevoel niet.
Ik zit in m’n auto. Leg m’n spullen naast me en rij gelaten naar huis.
Had ik moeten voorstellen om naar één van m’n opleidingen te komen? Niet commercieel als ik ben, heb ik dat niet voorgesteld. Daarnaast had ik het gevoel dat deze mensen zo ver weg zijn van wat een paard bezitten inhoudt.
Ik zal hen toch even mailen en doorverwijzen naar mijn E-book en blog die ik kort geleden hierover geschreven heb: “Waarom heb jij een paard aangekocht?”
Tweemaal per week worden de paarden op hun weide geplaatst. De andere dagen moeten de eigenaars dit zelf doen. De conclusie is dat er voldoende tijd met het paard doorgebracht zal worden.
Wat ik verteld heb, is niet binnengekomen. Er is geluisterd om een antwoord te vormen.
Wat ik verteld heb, wordt vrijwel meteen weerlegd door argumenten die niet vanuit het welbevinden van het paard komen. Maar wel vanuit een traditioneel beeld van het houden van paarden.
Het gesprek werd niet gevoerd met een onaangenaam persoon. Ik zat tegenover iemand die zich van geen kwaad bewust was.
Hadden we maar verder gepraat over die saaie materie. Daar ligt mijn gevoel niet.
Ik zit in m’n auto. Leg m’n spullen naast me en rij gelaten naar huis.
Had ik moeten voorstellen om naar één van m’n opleidingen te komen? Niet commercieel als ik ben, heb ik dat niet voorgesteld. Daarnaast had ik het gevoel dat deze mensen zo ver weg zijn van wat een paard bezitten inhoudt.
Ik zal hen toch even mailen en doorverwijzen naar mijn E-book en blog die ik kort geleden hierover geschreven heb: “Waarom heb jij een paard aangekocht?”