Of je als begeleider van je paard boos of bang wordt - het maakt niet zoveel uit - het komt eigenlijk op hetzelfde neer: jullie verliezen beiden de controle over de situatie.
​
Op dergelijke momenten is het belangrijk dat jij als begeleider het paard in die mate kan gaan sturen waardoor je de rust kan herstellen door de stress te laten afvloeien. Dit kan je alleen als je enigszins begrip hebt voor de ontwikkeling van angst of onrust bij jouw paard. Dat je vertrouwen kan hebben in jouzelf en dat je kan terugvallen op jouw kennis, techniek en ervaring en dat jouw paard jouw handelingen kan begrijpen.

​Wat je hen in het heetst van de strijd wil duidelijk maken, zou bevestigd moeten zijn in een rustige en veilige situatie.

Gisteren had ik een afspraak met iemand die me bijstaat in een nogal saaie materie. Saaie materie voor mij, tot het gesprek ons leidt tot de aankoop van een paard voor het gezin.

Dan geraken we in ons element. Eindelijk! Iets leuks.

Het gezin is op zoek naar een paard met een leeftijd tussen 6 à 10 jaar. Het moet een ruin zijn want blijkbaar hebben merries zoiets. Die zijn moeilijker.

“Bedoel je merriekuren?”

Het gesprek leidt tot de vraag of ik iemand ken die betrouwbaar is en in de verkoop zit. 

Mogelijks omdat je graag buitenritten maakt. Of een fijne wedstrijd wil rijden. Of paarden gewoon geweldig en mooi vindt! Omdat je ze wil verzorgen, knuffelen. Een beste vriend wil hebben.

"Wanneer een paard aangekocht wordt, is de rol van het paard in de meeste gevallen voorafgaand ingevuld."

Zonder dat we rekening houden met wie dat paard is. Hoe hij of zij geworden is tot zijn huidige staat. Het is belangrijk hier inzicht in te verwerven. Want wie weet is jouw paard niet instaat jou te geven wat je zoekt.  

Je koopt een paard. Je hebt verwachtingen. Je zal tijd moeten investeren om te kunnen bekomen wat je graag zou hebben. Het kan zelfs zijn dat je die verwachtingen moet bijstellen.

"Wat geeft jou de meeste slaagkansen om te bekomen wat je wil? "