|
Of je als begeleider van je paard boos of bang wordt - het maakt niet zoveel uit - het komt eigenlijk op hetzelfde neer: jullie verliezen beiden de controle over de situatie. Op dergelijke momenten is het belangrijk dat jij als begeleider het paard in die mate kan gaan sturen waardoor je de rust kan herstellen door de stress te laten afvloeien. Dit kan je alleen als je enigszins begrip hebt voor de ontwikkeling van angst of onrust bij jouw paard. Dat je vertrouwen kan hebben in jouzelf en dat je kan terugvallen op jouw kennis, techniek en ervaring en dat jouw paard jouw handelingen kan begrijpen. Wat je hen in het heetst van de strijd wil duidelijk maken, zou bevestigd moeten zijn in een rustige en veilige situatie. 
0 Reacties
Er bestaan uiteenlopende overtuigingen wat betreft dit thema. Voor de ene is het een manier om zonder druk het paard vanuit beloning te stimuleren. Voor de andere is snoep nefast en not done in de omgang met paarden. Een lang verhaal om aan te geven dat wanneer het niet moeilijk is, de snoepbeloning werkt. Wordt het moeilijk, dan heb jij niet getraind aan jouw skills als leider. Jouw paard koppelt los van jou en gaat zijn eigen weg. "Train jouw skills als leidinggevende en als beste vriend. Een mooie combi die het veilig, comfortabel en plezierig houdt!"  Naargelang het moment waar het paard zich in zijn ontwikkeling bevindt - en wat ik wil gaan doen met het paard - gebruik ik al dan niet een touwhalster. Een touwhalster werkt intenser in omwille van de dunne touwen. In de standaard halsters kan het paard zich sterk maken ten gevolge van de grotere vlakken waarin hij zijn gewicht en kracht kan leggen. Wanneer er licht en fijn gewerkt kan worden, dan heeft het touwhalster geen inwerking. Op zich maakt het dan niet meer uit wat rond het hoofd van het paard gebonden wordt. In principe kan je zelfs alles achterwege laten en werken in vrijheid. Laat dat de doelstelling zijn in alle grondwerk. Je werkt alsof je geen vangnet hebt. Dit houdt jouw aanwijzingen fijn en subtiel.  "Waarom weer iemand die vertelt dat ze jou iets waardevols zal meegeven?" Het komt wat op hetzelfde neer als een ouder die aangeeft het jammer te vinden dat hij of zij als kind nooit de mogelijkheid heeft gehad om op een meer paardvriendelijke manier te leren omgaan met paarden. De traditionele paardrijlessen in maneges hebben een andere doelstelling dan wat ik – en een aantal van mijn collega’s – kinderen aanbied. Voor mezelf voelt het ook voor bepaalde zaken zo aan. "Ik dacht een tijd terug ook: ‘Waarom heeft niemand mij dat toen verteld?’."  Aan de hand van grondwerk werken we in eerste fase aan aandacht en vertrouwen, aan de ontwikkeling van een communicatie waarbij we de natuurlijke regels die het paard begrijpt volgen. Deze eerste fase dient als basis voor het verdere werk met het paard. Wees behoedzaam dat je de positieve uitwerking van dit basisgrondwerk niet uitput door hier te lang in te blijven hangen. Niets is saaier dan ééntonigheid dat het paard afsluit en hem laat inslapen.
|