|
In essentie is de liefde voor het paard diepgaand tot de kern van het individu. Indien we het gevoel hebben dat alles wegvalt wanneer het ‘functionele’ wegvalt, dan hebben we het paard herleid tot gebruiksobject. Een object dat ons moet brengen tot wat wij graag willen doen met het paard. Eens dit object niet meer ingezet kan worden voor het volbrengen van onze dromen en wensen, heeft het paard volgens dergelijk principe geen betekenis meer. 
0 Reacties
Aangezien we spreken over een combinatie van twee individuen dient er een zekere wisselwerking te zijn. Zou je elkaar moeten begrijpen - weten wat die andere triggerd - kunnen inspelen op hele kleine -voor velen ogenschijnlijke details- signalen. Het maakt niet uit wat jullie doel is, het start allemaal op hetzelfde punt: basis horsemanship grondwerk! Waarom kan ik iedereen het basis horsemanship grondwerk aanraden?  Het is niet evident om angst correct in te schatten. Wanneer mag / moet je hen stretchen en hen aanzetten om zich te sterken en dapper te worden, en wanneer breng je meer schade toe waarbij je jouw paard nog angstiger en onzekerder maakt? Dit heeft alles te maken met inschatten van een situatie - wees je bewust van wat jouw paard aankan - wees je bewust van wat jij aankan - tracht zo correct en objectief mogelijk zijn algemene gemoedstoestand in te schatten. Van hieruit maak jij beslissingen over de mogelijke aanpak in een situatie. Door de situatie zo op te zetten waarbij je uitdagende angstaanjagende situaties en voorwerpen tot een haalbaar niveau brengt zal dit jullie beiden meer zekerheid geven. Werk vanuit die comfortzone - en kom ook steeds terug naar deze comfortzone - naar meer uitdagende situaties die het paard stretchen en dapper maken.  Deze drie voornoemde punten wijzen op een vrij egocentrische houding van de mens ten op zichtte van het dier, van het paard. Door het maken van veronderstellingen - door het paard denkpatronen op te leggen - door het halsstarrig vasthouden aan bepaalde opvattingen zijn we voor heel wat zaken niet ontvankelijk. Heel wat zaken laten we aan ons voorbijgaan omdat we het onbewust niet nodig achten om hiermee om te gaan. We merken ze zelfs niet eens op.  Het vraagt een zeker inzicht in het paard, maar het vraagt ook inzicht in onszelf. In welke mate zijn wij in staat onszelf op de vlakte te houden, ons niet de belangrijkste helft te voelen van het duo waar we graag deel van uitmaken. Indien we openstaan om dingen waar te nemen en deze niet meteen te categoriseren kunnen we heel wat meer informatie ontvangen en hiermee aan de slag gaan.  |