De samenwerking met het paard is een voortdurende wisselwerking van vraag en reactie. Heel vaak gaat het hier al een beetje verkeerd… In plaats van een vraag te stellen, gaan we vaak meteen over tot het aanzetten van het paard om iets gedaan te krijgen. We nodigen het paard niet uit – we begeleiden het paard niet – we hebben nog minder empathie als het paard niet meteen ingaat op datgene wat wij verlangen. Voegen we hier nog een vleugje dominantie aan toe dan is er geen samenwerking, maar enkel éénrichtingsverkeer.
We zijn er ons meestal niet van bewust met welke intensiteit we kracht of druk toepassen en het gevoel of intentie dat we uitstralen.
We zijn er ons meestal niet van bewust met welke intensiteit we kracht of druk toepassen en het gevoel of intentie dat we uitstralen.
